Niet lullen maar werken!
17 Juli 2014 | Sri Lanka, Sri Lanka
De eerste 3 werkdagen zitten er op. Ik werk elke dag van 8.30 tot 11.30 op een peuter/kleutergroep en in de middagen komen van 15.00-17.00 kinderen in de leeftijd van 7 tot 12, voornamelijk voor Engelse les. Elke ochtend vliegen de kinderen meteen al om je nek als je binnenkomt. Ze starten dan met een gebedslied om vervolgens aan de slag te gaan met een activiteit. In de ochtend wordt de groep van 27 kinderen (waar maar 2 begeleiders op staan)opgesplitst in tweeën vanwege het verschil in niveau. Het is mijn taak om ze letters, kleuren, woordjes en vormen in het Engels te leren, en om de boel te handhaven haha. Ik merk dat ze veel goede dingen doen en de oudste kinderen weten al erg veel! Echter, door de groepsgrootte is er weinig overzicht en af en toe complete chaos. Vrijwilligers blijken dus erg hard nodig. De kinderen eten rond half 11 hun lunch. Net als bij ons heeft elk kind een broodtrommeltje bij, maar ik vraag me direct af hoe ze die dingen hier noemen omdat er vanalles in zit behalve brood. In Nederland is het trommeltje van je tafelgenoot niet zo interessant, maar dit is een surprisemoment voor iedereen en dus trekken kinderen andermans trommeltje naar zich toe of doen er een keer een flinke graai in. Herinner je dat ze hier met hun handen eten dus je kunt je voorstellen hoe zo'n lunch sessie verloopt haha. Maar ik geef ze geen ongelijk, gooien en kneden met rijst, noedels of bruine bonen is veel leuker dan met een boterham. En het scheelt ook een hoop afwas!
Het middag klasje komt zoals gezegd speciaal voor de Engelse les. Deze neem ik op me. (misschien steek ik er zelf ook nog wat van op). De kinderen zijn erg gedreven en schrijven alles netjes mee. We zijn deze week naar de pizzahut gegaan om alle andere vrijwilligers te ontmoeten, wow dat was thuiskomen ineens zoveel witten bij elkaar! Dat ik het kon weerstaan om pizza te bestellen zegt wel wat over hoe lekker het eten van moeders hier is haha!
Als je trouwens de op de foto van onze slaapkamer afgaat denk je vast dat wij heerlijk uitgerust aan onze dag beginnen. Maar helaas schijn bedriegt en dan heb ik nog niet eens fotoshop gebruikt. Ik word elke dag rond 6uur wakker, maar daar is prima mee te leven als je weet dat je anderhalf uur later een heerlijk ontbijtje krijgt. Ik heb nu 5 nachten geslapen in het bed waar mijn voeten achter uitsteken en geloof dat ik daarmee al het wereldrecord 'planking' heb neergezet. Het matras oogt uitnodigend maar hadden ze net zo achterwege kunnen laten om nog maar niet te spreken over het kussen; die kunnen ze wat mij betreft toevoegen aan de wapenwet omdat je er iemand mee kan doodgooien.
Maar ach, alles gaat wat trager in deze hitte dus ik kan prima wat energie missen. Ik haal nog steeds iedereen in rap tempo in als ik de benenwagen neem. Te voet inhalen is overigens een risico vak hier, omdat er geen voetpaden zijn en we dus gewoon pal naast het verkeer lopen. Men neemt daarbij niet heel veel moeite je te ontwijken dus dat moet je vooral zelf doen. GTA-real life (voor degenen die het niet kennen; een computerspel waarbij je punten verdiend door zo asociaal mogelijk te rijden en daarbij het liefst ook nog mensen schept). Lachen hoor!
Mijn vocabulaire is deze dagen uitgebreid met een aantal Singalese woorden, zoals lassanai (mooi), wadi wenna (ga zitten) en budu saranai. Dit laatste zeg je als de kinderen voor je knielen wanneer ze naar huis gaan van de preschool. Ze leggen dan de handen op je voeten en wij, de teachers, leggen onze hand tegelijkertijd op het hoofd en zeggen daarbij budu saranai, een soort zegen.
In mijn vorige verslag uitte ik mijn verbazing over een leguaan in de tuin van de preschool. Dat neem ik bij deze terug want die was niks vergeleken bij de alligator(!!!) die ineens naast in de sloot lag, unkkkk! Hier waren zelfs de Sri Lankanen van onder de indruk, en als de hoofdbegeleider wist dat de kinders steentjes gooiden naar dit reusachtige beest hadden ze sowieso een paar tikken extra gekregen. Die delen ze hier namelijk vrij gemakkelijk uit, met de hand of als je pech hebt met een harde plastic knuppel.
Verder heb ik mijn huisgenoten leren toepen (heul vet kaartspel van onze eigen Hollandse bodem) onder het genot van een echt Sri Lankaans biertje en jawel; lays-chips!! Die had ik geen 6 weken kunnen missen haha. Ook nog onbewust een tuk-tukchauffeur opgelicht en afgedankt waar ik me nu heel schuldig over voel haha. Ge moakt wa meee zo aan de andere kant van de wereld! Maar ook hier blijft weekend weekend en dat gaan we morgen vieren in bij een zwembad in een vijfsterrenhotel aan zee, andere uiterste!
Fijn weekend allemaal!
Het middag klasje komt zoals gezegd speciaal voor de Engelse les. Deze neem ik op me. (misschien steek ik er zelf ook nog wat van op). De kinderen zijn erg gedreven en schrijven alles netjes mee. We zijn deze week naar de pizzahut gegaan om alle andere vrijwilligers te ontmoeten, wow dat was thuiskomen ineens zoveel witten bij elkaar! Dat ik het kon weerstaan om pizza te bestellen zegt wel wat over hoe lekker het eten van moeders hier is haha!
Als je trouwens de op de foto van onze slaapkamer afgaat denk je vast dat wij heerlijk uitgerust aan onze dag beginnen. Maar helaas schijn bedriegt en dan heb ik nog niet eens fotoshop gebruikt. Ik word elke dag rond 6uur wakker, maar daar is prima mee te leven als je weet dat je anderhalf uur later een heerlijk ontbijtje krijgt. Ik heb nu 5 nachten geslapen in het bed waar mijn voeten achter uitsteken en geloof dat ik daarmee al het wereldrecord 'planking' heb neergezet. Het matras oogt uitnodigend maar hadden ze net zo achterwege kunnen laten om nog maar niet te spreken over het kussen; die kunnen ze wat mij betreft toevoegen aan de wapenwet omdat je er iemand mee kan doodgooien.
Maar ach, alles gaat wat trager in deze hitte dus ik kan prima wat energie missen. Ik haal nog steeds iedereen in rap tempo in als ik de benenwagen neem. Te voet inhalen is overigens een risico vak hier, omdat er geen voetpaden zijn en we dus gewoon pal naast het verkeer lopen. Men neemt daarbij niet heel veel moeite je te ontwijken dus dat moet je vooral zelf doen. GTA-real life (voor degenen die het niet kennen; een computerspel waarbij je punten verdiend door zo asociaal mogelijk te rijden en daarbij het liefst ook nog mensen schept). Lachen hoor!
Mijn vocabulaire is deze dagen uitgebreid met een aantal Singalese woorden, zoals lassanai (mooi), wadi wenna (ga zitten) en budu saranai. Dit laatste zeg je als de kinderen voor je knielen wanneer ze naar huis gaan van de preschool. Ze leggen dan de handen op je voeten en wij, de teachers, leggen onze hand tegelijkertijd op het hoofd en zeggen daarbij budu saranai, een soort zegen.
In mijn vorige verslag uitte ik mijn verbazing over een leguaan in de tuin van de preschool. Dat neem ik bij deze terug want die was niks vergeleken bij de alligator(!!!) die ineens naast in de sloot lag, unkkkk! Hier waren zelfs de Sri Lankanen van onder de indruk, en als de hoofdbegeleider wist dat de kinders steentjes gooiden naar dit reusachtige beest hadden ze sowieso een paar tikken extra gekregen. Die delen ze hier namelijk vrij gemakkelijk uit, met de hand of als je pech hebt met een harde plastic knuppel.
Verder heb ik mijn huisgenoten leren toepen (heul vet kaartspel van onze eigen Hollandse bodem) onder het genot van een echt Sri Lankaans biertje en jawel; lays-chips!! Die had ik geen 6 weken kunnen missen haha. Ook nog onbewust een tuk-tukchauffeur opgelicht en afgedankt waar ik me nu heel schuldig over voel haha. Ge moakt wa meee zo aan de andere kant van de wereld! Maar ook hier blijft weekend weekend en dat gaan we morgen vieren in bij een zwembad in een vijfsterrenhotel aan zee, andere uiterste!
Fijn weekend allemaal!
-
17 Juli 2014 - 19:59
Mama:
Hoi Anne,
Leuk verhaal weer, je maakt wat mee! Wat lijkt me dat genieten met al die mooie kindjes om je heen.
Als je gaat slapen en je hoofd neerlegt op dat keiharde kussen, denk dan maar aan je fonkelnieuwe matras dat heerlijk zal slapen straks. Succes met alles.
Oneindig veel groetjes, mam.
-
17 Juli 2014 - 22:21
Tante Anny:
Ha Anneke, wa schrijfde weer heerlijk mals. Het kost nie vweul moeite om er een heel mooi beeld bij te krijgen!
Geniet van het weekend, en we zien al weer uit naar je volgende verhaaltje! groetjes van ons!! -
18 Juli 2014 - 00:03
Jamy:
Annieee, wat schrijfde toch smakelijk! Precies zoals je normaal ook kunt vertellen haha! Erg leuk om te lezen allemaal. Have fun en tot snel chick! -
18 Juli 2014 - 08:15
Merel:
Hoi lieve Annie,
Wat een heerlijk verhaal weer om te lezen. Zo op de foto te zien, ziet het bed er heerlijk uit, jammer dat het tegenvalt:( Ennn pizza laten staan?? Nou dan neem die recepten van moeders maar eens mee naar huis;)
Jullie ook een heel fijn weekend.
Liefs Merel -
18 Juli 2014 - 10:26
:
Haha dankjewel allemaal, kei leuk die berichtjes!:) -
19 Juli 2014 - 15:42
Tante Astrid:
Ha die Anne, Wa hedde al vanalles meegemakt in die par dage da ge er nog maar bent, ge zult er een boek over kunne skrijve over 6 weke! Kunde gerust doen, ge skrijft wel heel grappig, ik zie jou zo vur me doar zitte, en maar zwaaie en lache!! Skon, en knap da ge ut durft, zu niks vur men zen! Zen er meer in de fumilie....., weet ik zeker..!)
In ieder geval nog vul plezier, en succes als engelse juf (han we irder moete wete...) en hopeluk hedde un onvergetelukke tijd doar!!!!
we blijve je volge!!!! groetjes van ons uit Keldonk! -
20 Juli 2014 - 12:46
Oma En Opa:
Hallo Anne!
Met behulp van tante Astrid kan ik je verslagjes nu ook lezen, en dat ga ik zeker doen binnenkort. We hebben vernomen dat je het goed maakt, fijn om te horen!!Hier is alles oke, en we hopen dat je een fijne vakantie mag hebben!!
Hedde doar ok al struif gebakke???? En net zo lekker as hier toen?????
Nou, de groeten van ons, opa en oma en ome Jan uit Seitert
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
